Kościół pw. św. Marii Magdaleny w Dobrowodzie

Opis

Kliknij aby powiększyć

W średniowieczu Dobrowoda należała do biskupów krakowskich, którzy mieli tu swój dwór. W drugiej połowie XIV wieku jeden z nich, Florian z Mokrska, ufundował w Dobrowodzie murowany kościół pod wezwaniem św. Marii Magdaleny. W następnych dwóch stuleciach gotycka świątynia była rozbudowywana.
Wyróżnia ją okrągła baszta ze stożkowatym daszkiem. Po obu stronach dobudowanej na początku XX wieku od południa kruchty znajdują się resztki dawnych gotyckich inskrypcji, rzadki przykład zewnętrznej dekoracji kościołów. Na szkarpie między prezbiterium a nawą widać mocno zniszczoną rzeźbę Chrystusa niosącego krzyż.

Od północy do głównej nawy przylega kaplica Matki Boskiej, pochodząca z XVI wieku, wyglądająca jak boczna nawa. Nad wejściem do kościoła od zachodniej strony zwraca uwagę portal z herbem Łodzia, ozdobionym infułą i pastorałem. Ten sam herb widnieje na zworniku pięknego sklepienia nawy, a także na chórze muzycznym z inicjałami PT, biskupa krakowskiego Piotra Tomickiego, za którego dokonano ostatniej przebudowy świątyni. Na sklepieniu i chórze podziwiać można także herby: Warnia, Poraj, Doliwa, Jastrzębiec, Dębno i Ślepowron.

Prezbiterium ma sklepienie żebrowo-krzyżowe. W głównym XVIII-wiecznym ołtarzu znajduje się obraz przedstawiający Chrystusa na krzyżu, pod którym klęczy rozpaczająca św. Maria Magdalena. Po obu stronach rzeźby: Matki Boskiej i św. Jana. Nad obrazem widnieją narzędzia Męki Pańskiej, pelikan - symbol ofiarnej śmierci oraz głowa Chrystusa na tle chusty św. Weroniki.

W nawie zobaczyć można m.in. kamienną późnogotycką chrzcielnicę z herbem Habdank. Pod amboną położona jest renesansowa płyta nagrobna zmarłego w 1605 roku podkomorzego sandomierskiego, stryja św. Andrzeja Boboli. Pod łacińskim napisem widnieje kartusz z herbami Leliwa i Ostoja. Tablicę epitafijną z popiersiem Jana Boboli zobaczyć można na filarze między nawą a północną kaplicą, w której znajduje się obraz Matki Boskiej Dobrowodzkiej. Madonna z Dzieciątkiem przedstawiona jest na obłoku, po obu stronach klęczą szlachcic i szlachcianka, a za nimi włościanie.

Przed kościołem stoi drewniana dzwonnica z gontowym dachem. Blisko niej stoi figura św. Jana Nepomucena. Kilkadziesiąt metrów na północny-zachód od kościoła, już na prywatnej posesji, zachowała się kapliczka z początku XVII wieku. Wysoka kamienna kolumna rozpada się i wymaga pilnej renowacji. Wieńczy ją krzyż, z którego zostały już tylko dwa ramiona. Część elementów, które odpadły z kapliczki, leży u jej stóp.
Źródło: Gazeta Wyborcza Kielce