Logo
  • Powiat Buski
  • Gmina Uzdrowiskowa
  • BSCK
  • ROT
  • Słoneczny Zdrój
  • Kompleks #TĘŻNIABUSKO

Starkiewicz - tablica pamiątkowa na Górce

Rozmiar tekstu:A-A+

 

Kliknij aby powiększyć.

Urodzony22 sierpnia 1877 w Warszawie, zmarł 1 stycznia 1962 w Busku-Zdroju lekarz pediatra, działacz społeczny. Studiował na uniwersytecie w Moskwie,  następnie na Uniwersytecie Warszawskim, który ukończył w 1904. Był lekarzem w Zagłębiu Dąbrowskim: W Siewierzu i Myszkowie, od 1905 w Dąbrowie Górniczej w Szpitalu Towarzystwa Francusko-Włoskiego Dąbrowskich Kopalń i w ambulatorium kopali „Paryż”. W 1906 był współzałożycielem i członkiem zarządu Oddziału Uniwersytetu dla Wszystkich, założycielem Stowarzyszenia „Kropla Mleka”, działaczem społecznego ruchu naukowego lekarzy, w 1914 członkiem Komitetu Organizacyjnego II Zjazdu Lekarzy Prowincjonalnych Królestwa, sympatykiem Polskiej Partii Socjalistycznej. Od 1918 związany z Buskiem, rozpoczął tutaj na szeroką skalę kampanię na rzecz budowy sanatorium dla dzieci chorych na gruźlicę kostno-stawową. W 1920 był dyrektorem departamentu w Ministerstwie Zdrowia. 1921 rozpoczął budowę sanatorium na tak zwanej Żwirowej Górze obok Zbludowic. Czynnie w tym dziele pomagali mu zaprzyjaźnieni jeszcze z czasów pracy w Dąbrowie Górniczej Jakub Nizioł i Adam Ficek. Przy ich to pomocy założył cegielnie, która wydatnie przyczyniła się do zakończenia budowy i utrzymania obiektu. 1 lipca 1922 powołał do życia stowarzyszenie pod nazwą Kolonia Lecznicza Dziecięca im. Rektora dr med. Józefa Brudzinskiego przy Zdroju w Busku. W wyniku tej inicjatywy powstały na Górce m.in. pawilony koloni letniej projektu Jana Witkiewicza tzw. „Szklane Domy”. Była to jedyna w kraju realizacja pomysły Stefana Żeromskiego, którego twórczość inspirowała Starkiewicza. W pawilonach kwaterowano dzieci najczęściej pochodzące z Zagłębia. Zakładał kolonie letnie także poza Górką. Przed powstaniem pawilonów wykorzystywał namioty z fundacji amerykańskiej tzw. „Messemerowskie” oraz wille zdrojowe m.in. Bristol, Wesoła. W wyniku działania fundacji powstała w Lesie Wełeckim drewniana willa dla około 30 dzieci, spalona 1940. Kolonie letnie prowadzono również w odległych zakątkach Polskich w Hallerowie nad morzem, Winiarach Kościuszkowskich, Ujściu Jezuickim, Piotrkowicach, Tarnoskale pod Kielcami. Doktor Starkiewicz był prekursorem nowego podejścia do kwestii leczenia jak i edukacji dzieci. Przy ogólnym sprzeciwie lansował przy pomocy współpracowników m.in. Eustachego Kuroczko edukację dzieci sanatoryjnych. Przypomocy dr J. Gawrońskiego wybudował na stoku zbocza  plastyczną mapę Polski z górami, wyżynamii dolinami, pełnymi roślinności, miastami i rzekami z Wisłą na czele, wlewającą swe wody do Bałtyku. Obok mapy powstał także mały ogród botaniczny, zegar słoneczny i plastyczną tabliczkę mnożenia. Rozwój Górki zatrzymał wybuch wojny światowej, w1941 zmuszony został do opuszczenia Buska. Zamieszkał w Wiślicy, tam wydatnie pomogał ludności żydowiskiej. W 1943 powrócił do Buska, ale na Górce pojawił się w 1945. Sanatorium zostało znacjonalizowane, po pożarze w 1950 pełnił funkcję ordynatora oddziału, jednak szykany ze strony nowych dyrektorów spowodowały, że 1953 przeszedł na emeryturę i już sporadycznie brał udział w życiu Górki. 

 Starkiewicz nazywany był doktorem Judymem z Górki, odrzucał jedynie pesymizm Żeromskiego. Zawsze wierzył w człowieka szczególnie tego najmniejszego w nim to pokładał nadzieję i nigdy nie porzucił idei pracy dla dziecka. Za to w dniu pogrzebu 4 stycznia 1962 nadano kompleksowi szpitalnemu na Górce imię Starkiewicza a biegnącą w pobliżu ulicę Wiślicką nazwano jego imieniem.

W lipcu 1962 na ścianie południowej Sanatorium „Górka”została odsłonięta płyta pamiątkowa z białego piaskowca, z portretem dr Szymona Starkiewicza. Autorem i wykonawcą tablicy pamiątkowej był rzeźbiarz Józef Gwiażdziński.