FIGURA ŚWIĘTEGO LEONARDA

KLIKNIJ NA ZDJĘCIU ABY POWIĘKSZYĆ
fot.Jarosław Kruk

Najważniejszym, najefektowniejszym, pierwszorzędnym elementem wyposażenia prezbiterium Kościoła pw. Świetego Leonarda jest główny ołtarz będący dwukondygnacyjny kompozycją architektoniczno-rzeźbiarską z centralnie usytuowaną,  trójwymiarową figurą patrona kościoła Świętego Leonarda

 Św. Leonard urodził się we Francji w miejscowości Nobiliacum w bogatej rodzinie, która zajmowała znaczącą pozycję na dworze królewskim. Chrzest przyjął ok. r. 500 z rąk św. Remigiusza, który potem został jego nauczycielem i przewodnikiem duchowym. Przed chłopcem stała otworem kariera dworska lub duchowna. Ten jednak wolał wybrać życie pustelnika. Zamieszkał w lesie obok miasta Limoges, gdzie znajdował się myśliwski zameczek królewski. Gdy dowiedział się, że królowa bawiąca ze dworem zaniemogła nie mogąc urodzić królewskiego potomka, modłami sprawił, że przyszło na świat zdrowe, królewskie dziecko. Król, w dowód wdzięczności obdarzył go hojnie, lecz ten, rozdawszy złoto biednym, poprosił dla siebie jedynie połać lasu na zbudowanie klasztoru. Sława jego świętości ciągle rosła. Szczególną cześć oddawali mu więźniowie, którym cudownie pomagał uwalniać się z lochów. Zmarł 6 listopada 550 roku w glorii świętości. Przedstawiany jest jako zakonnik w czarnym habicie dzierżący w dłoniach kajdany – swój atrybut. W ikonografii atrybutami jego są także kij pielgrzyma oraz osioł.